mahsun korkmaz(agit)

[BAZUR FORUM]

Mahsum Korkmaz (Agit)

Yetenekli Gerilla komutaný Mahsum Korkmaz (Agit) 28 Mart 1986 yýlýnda Gabar Daðýnda çýkan çatýþmada þehit düþtü.



Diyarbakýr'ýn Silvan ilçesinde doðan Mahsum Korkmaz,küçük yaþta Batman'a göç etti.



Batman'da Lise Yýllarýnda Mazlum DOÐAN vasýtasýyla 1976 yýlýnda o dönem APO'cular olarak bilinen PKK hareketi ile tanýþtý.PKK'nin Lübnan alanýna çekilen ilk kadrolarý arasýnda yer aldý.PKK'nin 15 Aðustos 1984 hareketine damgasýný vurdu.PKK'nin askeri kanadý olan ARGK Mahsum Korkmaz anýsýna kurulmuþtur.




Anlatýmlarda...

1985 yýlýnýn yaz aylarýnda bir efsane dolaþýyordu Botan eyaletinde. Sadece anlatýlan, hayal edilen bir efsane deðildi bu. Elini uzatsan dokunacaðýn kadar yakýn, beynini ve yüreðini saracak kadar gerçekti. Ýçimizde, bize ait olan, ama bir o kadar da uzak bir efsaneydi. Ne gökyüzünün geniþliði, ne de topraðýn bereketi bu kadar þaþýrtýcý ve gerçek deðildi.

15 Aðustos eylemi öyle esmiþti ki, yüreklerdeki inançsýzlýklar, güvensizlikler kaybolmuþtu. Çocuklarýn oyunlarý deðiþmiþ, gençlerin yüzü daða dönmüþ, yaþlýlarýn umutlarý tekrardan yeþermiþti. Herkesin gözü kulaðý bir sese yönelmiþ, yaþamlarý o sesten gelecek en küçük bir söze baðlanmýþtý.

Son günlerde bir eylemden daha bahsediliyordu. Kaþura-Haftanin yolu üzerinde, sýnýr ticaretini durdurmak amacýyla kurulan karakola eylem yapýlmýþtý ve eylem sonucunda karakol sýnýrdan kaldýrýlmýþtý. Halk bu eylemin neden yapýldýðýný tahmin edebiliyordu. Karakol, kaçakçýlýðý durdurma bahanesiyle hem halka eziyet ediyor hem de tüm ekonomik geliri durduruyordu.

Bir köylü ile karþýlaþtým. O kadar mutlu ve gururlu görünüyordu ki "Heval Agit karakolu yerle bir etmiþ. Ticaret yolunu açmýþ. Agit halkýn durumunu iyi biliyor. Özelikle de fakirlerin..." diyordu.

Kürt halký devrimciliðe yeni baþlamamýþtý. Yýllardýr birçok örgüte kucak açmýþ, evini barkýný, varýný yoðunu hatta canýný bile vermiþti onlara. Ama gel gör ki, devletin haksýzlýðýna, sömürüsüne karþý hiçbir þey yapamamýþlardý. Bu da yetmezmiþ gibi halkýn tüm deðerlerini ölçüsüzce harcamýþlardý. Ahlaki ölçüleri zorlar olmuþlardý. Bütün bunlar Kürt halkýný devrimciliðe ve devrime karþý soðutmuþ, inançsýzlýðý geliþtirmiþti. Bu sebeplerden dolayý halk kendi içine büzülmüþ ve kendi yaðýnda kavrulmayý seçmiþti; 15 Aðustos'a kadar da yaþanan bu olmuþtu.

15 Aðustos, sözün ve eylemin birlikteliðini ispatlamýþ, sönmüþ inanç ateþini tekrar alevlendirmiþti. Militanlarýnýn oturuþu kalkýþý, halkýn malýna, namusuna ve inançlarýna verdiði deðer, halkýn partiye günden güne baðlanmasýný saðlamakla kalmamýþ, ölümüne canlarýný ortaya koyma cesaretini de doðurmuþtu.

Bunda öncülüðü Agit arkadaþ oynuyordu. Halkýn maddi deðerlerine, onlardan izinsiz yaklaþýlmasýna bile müsaade etmiyordu. Zarar verenler ise anýnda uyarýlýyor veya cezalandýrýlýyordu. Dolunay geceyi tüm parlaklýðý ile aydýnlatýyordu. Aðaç yapraklarý arasýndan sýzan ay ýþýðý pörsümüþ kuru otlara vuruyordu. Rüzgar ýlýk ýlýk esiyordu. Ben ve Ferhan, Býndarine'de koyunlarý otlatmaya çýkarmýþtýk. Köyden uzaklaþýr uzaklaþmaz koyunlarý serbest býrakmýþ, bir aðacýn dibinde uyumuþtuk. Koyunlarýn tarlalara girdiðinden, köylülerin yeni biçtiði otlarý yediðinden habersiz, rüyalar görüyorduk.

Derinden gelen bir sesle uyandým. Önce karþýmda duran bu karartýyý tanýyamadým. Ama uyku sersemliðim geçince bunun, '84 yýlýnda partiye katýlan köylümüz Resul olduðunu anladým. Çok atik bir hareketle ayaða kalktýk. Bize "korkmayýn, ben hevalým" dedi. Heval olduðunu duymamýz ikimizin de korkmasýna yetiyor da artýyordu bile. Her ne kadar halk arasýnda onlardan mükemmel bahsediyorlarsa da, devlet tam tersini, onlarýn Rusya'dan geldiklerini, "dinsiz, terörist" olduklarýný söylüyordu. Bu korku biraz da devlet korkusuydu.

"Bir arkadaþ sizi bekliyor. Sizinle konuþmak istiyor" dedi. Bizi görmek isteyenin kim olduðunu söylememiþti. Bulunduðumuz yerin biraz yukarýsýnda bir kayanýn önünde durmuþtu. Koyunlarý etrafýna toplamýþtý. Elinde baston vardý. Omuzunda ise askeri parkesi. Ay ýþýðý gözbebeklerinde ýþýl ýþýl yanýyordu. Öyle heybetli duruyordu ki, içimize korku dolmuþ, bize ne yapacaðýný merak ediyorduk. Tam önünde durduk. "Hangi köydensiniz" diye sordu. Ardýndan da adýmýzý öðrenmek istedi. Cevaplarýný aldýktan sonra sesini yükselterek "Köylüler sabahtan akþama kadar ot biçiyor, siz ise koyunlarý tarlalara býrakýyor sonrada uyuyorsunuz. Günah deðil mi? Bu suç deðil mi? Suç iþliyorsunuz. Köylülerin emeðini boþa çýkarmamalýsýnýz, dikkat edin" dedi. Tüylerim diken diken olmuþtu, korkudan. Ayný zamanda utanmýþtým da. Dizlerim titriyor, aðzýmý açamýyordum. Hem söylediklerinden hem de O'nun gür ve sert sesinden oldukça etkilenmiþtim.

Kimdir? Nedir? Bu gece yarýsý nereden geliyor ve nereye gidiyordu? Hiçbir þey düþünemiyordum. Kara sakallarý ve çakmak çakmak yanan gözleri yüzüne daha sert bir ifade vermiþti.

Sözü bittikten sonra yola koyuldu. Daha üç adým atmamýþtý ki döndü; "daha önce arkadaþlara partiye katýlacaðýnýza söz vermiþsiniz. Uygun bir zamanda gelirseniz iyi olur. Sözünüzü yerine getirmeniz gerekir. Özellikle, siz Firaz arkadaþa söz vermiþsiniz" dedi ve yoluna devam etti. Grubun en arkasýnda yürüyen köylümüz Resul yanýmýza gelerek, "O'nu tanýdýnýz mý?" diye sordu, "hayýr kimdir?" dedik. Resul göðsünü kabartarak "Heval Agit" dedi.

Eylemlerini duyduðumuz, sözünü, sevgisini masal gibi dinlediðimiz bu insaný, hiç göremeyeceðimi, benden çok uzak olduðunu düþünürdüm. Oysa þimdi O'nu görme istemi ile dolup taþýyordum. Günlerce, bakýþlarý, el hareketleri, kayanýn önünde ay ýþýðý vurmuþ saçlarý, elindeki bastonuyla gözümün önünde canlandý. Sesi kulaðýmda çýnlýyordu. Ne yapacaðýmý bilmeden dolaþtým durdum. Her gece onlarý görme ümidi ile daðlara çýkýyordum. Bir yandan korkuyor, bir yandan da büyük bir baðlýlýðýn geliþtiðini duyumsuyordum. Sanki bir þeylerimi kaybetmiþtim. Belki de yaþamým boyunca sahip olmadýðým ve olamayacaðým çok deðerli bir þeyi kaybetmiþtim de, her yerde onu arýyordum. Beni, aradýðýmýn ne olduðunu bilmeden sürükleyen içimdeki bu duygu önü alýnmasý imkansýz bir çaðlayan gibiydi.

O günlerde yine bir eylemden ve Agit arkadaþtan bahsediyorlardý. Diyorlardý ki; "arkadaþlar caddeye pusu atmýþlar. Ýki arkadaþ asker elbiseleri giymiþ. Diðer arkadaþlar ise mevzilenmiþler. Araba gelince asker elbisesi giyen iki arkadaþ arabayý durdurmuþ. Ne yazýk ki, bu iki arkadaþta Türkçe bilmiyormuþ. Türkçe bilmeyen askeri gören halk ne olduðuna anlam verememiþ. Tam bu sýrada Agit arkadaþ arabaya binmiþ ve arabayla Çatak giriþindeki denetleme kulübesine saldýrý düzenlemiþler." Eylemin baþarýsý dilden dile dolaþýyordu.

Sonbaharýn ilk günlerinde aradýðýmý bulma umudu ile içimdeki çaðlayanýn bir dalgasýna kapýldým. Eylül ayý ortalarýnda Haftanin'e ilk parti eðitimimi almak için gönderildim. Arkadaþlar, Haftanin'in derin vadilerinden birinde üslenmiþlerdi. Agit arkadaþý gördüm. Gözlerime inanamýyordum. O'nu uzaktan uzun bir süre izledim. Elindeki M-16'yý sanki vücudunun bir parçasý gibi tutuyordu. Çok saygýlýydý. Karþýsýndakiyle konuþurken ona bakarak dinliyor ve arada bir baþýný sallýyordu. Yanýna gittiðimde beni ve Ferhan'ý hemen tanýdý. Bizimle uzun uzun konuþtu. O'na bakmaktan kendimi alýkoyamýyor, söylediklerini dinleyemiyordum. Hatýrýmda kalan "Bakýn bu gördüðünüz arkadaþlar sizin oralýlar, bizim halkýmýzýn çocuklarýdýrlar. Biz, daha önce birbirimizi gördük, konuþtuk. Siz bu konuþmalar üzerine partiye katýldýnýz. Bize inandýnýz biz de size inanýyoruz. Bu nedenle mutluyuz. Ýnanýyoruz ki, sizde öylesinizdir."

Konuþmanýn sonunda "Þimdi eðitim göreceksiniz. Eðitiminiz bittiðinde parti sizi gerillacýlýk yapmak istediðiniz yere gönderir" dedi.

Bu, O'nu ikinci ve son görüþümdü. Benavok alanýndaydýk. Zagroslar'ýn güneyinde olan bu alana Xankžrke'den gelmiþtik. Kalabalýk bir grup Haftanin alanýna geçince tüm erzaklarýmýzý onlara vermiþ, yaklaþýk iki gün erzaksýz yürümüþtük.


Bir arkadaþ telaþla;Bir arkadaþ telaþla;
- Heval, Heval! diye seslendi.
- Ne oldu, dedim.
- Bir koyun sürüsü bu tarafa doðru geliyor, dedi.
Buna oldukça sevinmiþtik. "Çok iyi. Bir tane koyun isteyebiliriz" dedim.
Baþka bir arkadaþ;
- Onlarý tanýmýyoruz. Karþýtlarýmýz olabilir.
Cevabým çoktan hazýrdý;
- Buralarý tanýmýyoruz, ama çobanlarý tanýyoruz.
Onlardan kötülük gelmez.
Ben ve Bedri zaman kaybetmeden çobanýn yanýna gittik. Onunla biraz sohbet ettik. Ona iki gündür aç olduðumuzu ve ondan koyun istediðimizi söylememiþtik. Çoban kalktý, sürünün içinden en besili olanýný seçip bize hediye etti. Baþka bir þeye ihtiyacýmýzýn olup olmadýðýný sormayý da unutmadý. Yüreðimizi biraz daha büyüterek ayrýldýk çobanýn yanýndan.